REČNIK PSIHOPATOLOGIJE DETINJSTVA I MLADOSTI

RECENZIJA

“Rečnik psihopatologije detinjstva i mladosti”, kapitalno delo francuske psihijatrijske literature, biće veoma značajan doprinos na srpskom jeziku stručnoj i naučnoj javnosti, iz nekoliko razloga.

Prvo. Knjiga multidisciplinarno obuhvata psiho-, psihosomatsku i somatopsihičku patologiju najznačajnijeg perioda u razvoju ličnosti – razvojnog perioda. Odnosno, pristupajući razvojnoj dinamici, knjiga je utemeljena na medicinskim disciplinama (uglavnom psihijatrija, neurologija i pedijatrija), ali uključuje i podatke iz psihologije, sociologije, genetike, pedagogije, defektologije, filozofije, lingvistike, prava.

Drugo, kada je reč o razvojnom dobu, shodno za francusku psihijatriju karakterističnoj temeljnosti, naučnosti i suptilnosti u pristupu psihijatrijskom bolesniku,, “razvojno” je ovde obuhvaćeno u širokom registru – od začeća embriona, preko intrauterinog razvoja, zatim psihijatrije bebe, deteta i adolescenta. Posebna su novina poglavlja o Medicinski pomognutom oplođavanju, Roditeljstvu i identifikaciji sa roditeljima, Somatskim teškim ili hroničnim oboljenjima, Dečjem poimanju smrti, Leukemiji kod deteta, itd.

Treće, oblikovanje govora, procesa mišljenja i saznavanja, formiranje predstava (reprezentacija), sa svim mogućim pratećim teškoćama, pažljivo su istražena u svim aspektima – medicinskom, psihiloškom, lingvističkom, socijalnom itd., što u postojećim udžbenicima nismo nalazili.

Četvrto, u knjizi su izneti podaci iz bazičnih medicinskih i srodnih nauka koji su neophodni i izuzetno korisni za ova proučavanja – neurologije, neurohemije, neuroanatomije, neurofiziologije, neuropsihologije, što je, takođe, retkost u postojećoj literaturi na srpskom jeziku.

Peto, aktuelnost knjige odražava i veliki broj odrednica koje se odnose na  probleme adaptacije i razvoja adolescenta u savremenom svetu, ali ne manje i problema roditelja vezanih za razumevanje i postupke tokom lečenja njihove dece – od najranijeg uzrasta do adolescencije. Ovaj savetodavni i usmeravajući aspect u odnosu na roditelje smatram izuzetno značajnim.

Konačno, osim navedenog, knjiga obiluje temeljnim prikazom i ozbiljnim, kritičkim komentarima psihijatrijskih entiteta, njihovog dijagnostikovanja i terapije.

Francuska psihijatrijska škola je, zajedno sa nemačkom, bila vodeća u Evropi do Drugog svetskog rata, otkada su primat, malo po malo, preuzele anglosaksonske škole (u skladu sa dominacijom engleskog jezika). Naša je javnost uglavnom u kontaktu sa prevodima sa engleskog jezičkog područja, čime je uskraćena za neprocenjivo vredne i kvalitetne doprinose, aktuelne i u kontinuitetu, dečjoj psihijatriji. Ova se, u Francuskoj, osim duboke ukorenjenosti u psihoanalizi, značajno zasniva i na svim aktuelnim naučnim saznanjima iz neuronauka i srodnih disiplina.

Prim. dr sci. Nataša Caran, neuropsihijatar

O autoru

Didije Uzel je poznati francuski psihijatar, specijalista za psihoanalizu dečjeg doba. Profesor je psihijatrije dečjeg i mladalačkog doba na  Univerzitetu u Kanu i urednik „Časopisa za psihoanalizu deteta.“

Autor je brojnih dela: Zora psihičkog, Dete, roditelji i psihoanalitičar, i dr.